Τούτη η σιωπή
που σφίγγει σα χέρι γιγάντιο τα σωθικά σου
πιο πέρα απ’ τις μικρές φωνές να σε φέρνει,
στην καρδιά του κόσμου για να σε φέρνει,
τούτη η σιωπή, πώς λόγος στέρεος βαθιά σου αντηχεί,
ν’ ακούς, ν’ ακούς, σα στήλη νερού να ορθώνεσαι ν’ αφουγκράζεσαι,
να έχει κρεμαστεί η ψυχή σου ένα ζούδι στο μεγάλο κλωνάρι
του κόσμου.