Αγέρι που μου πήρες την ψυχή
κι όλο με σένα χάνομαι
κι όλο με σε γλιστρώ.
Λιγοθυμιά της κάθε μου στιγμής.
Ω, μη με παίρνεις πια στα πέπλα σου
άσε να γίνω χώμα, λούλουδο, νερό,
να γίνω θρήνος μες στα πλάσματα,
τη μοίρα μου μαζί τους να θρηνώ.