Μεγάλωσα πολύ
μου λείπει το ψωμί της μάνας μου
ο καφές της μάνας μου
το άγγιγμά της.
Φουσκώνουν μέσα μου οι παιδικές μου αναμνήσεις.
Μέρα τη μέρα
πρέπει να δώσω αξία στη ζωή μου
την ώρα του θανάτου μου
πρέπει να αξίζω τα δάκρυα της μάνας μου
και αν έρθω πίσω κάποια μέρα.
Βάλε μέσα μαντήλι στα βλέφαρά σου,
τα κόκαλά μου σκέπασε με χλόη
που την αγίασαν τα βήματά σου.
Δέσε μας μαζί
με μια μπούκλα απ’ τα μαλλιά σου
με μια κλωστή που κρέμεται από το φόρεμά σου.
Μπορεί να γίνω αθάνατος
μπορεί να γίνω Θεός
εάν αγγίξω τα βάθη της καρδιάς σου
αν καταφέρω και γυρίσω.
Κάνε με ξύλα να ανάψεις τη φωτιά σου,
σκοινί για να απλώνεις τα ρούχα σου στην ταράτσα του σπιτιού σου.
Δίχως την ευχή σου
είμαι πολύ αδύναμος για να σταθώ.
Μεγάλωσα πολύ
δώσε μου πίσω τους χάρτες των αστεριών που είχα παιδί
για να βρω με τα χελιδόνια
το δρόμο πίσω
στην άδεια σου αγκαλιά.