Υπήρξα ένας εξοικειωμένος με τη νύχτα.
Έχω βαδίσει έξω στη βροχή - και πίσω στη βροχή.
Έχω παρέλθει την απώτατη πόλης αχτίδα.

Έχω κοιτάξει κάτω στο πιο λυπηρό στενό της πολιτείας.
Έχω περάσει απ’ τον φρουρό στην βάρδια του
Και έριξα τα μάτια μου, απρόθυμος να εξηγήσω την αιτία.

Έχω ασάλευτος σταθεί και κόπασα τον ήχο των ποδιών
Όταν πολύ μακριά μια διαρρηγμένη οιμωγή
Ήρθε από έναν άλλο δρόμο πάνω απ’ τις στέγες των σπιτιών,

Αλλά όχι πίσω για να με καλέσει ή του αντίο να αφήσει τον αχό·
Και ακόμη πιότερο μακριά και υπερκόσμια ψηλά
Ένα ρολόι φεγγοβόλο ενάντια στον ουρανό

Διακήρυξε ότι ο καιρός δεν ήταν εσφαλμένος ούτε σωστός.
Υπήρξα ένας με τη νύχτα γνώριμος.