Φανερώνεται όπως τα
δάκρυα
που λάμπουν στο πλακόστρωτο.

Μέσα τους ανοιγοκλείνει
η αίσθηση του φωτός.

Διακρίνεται μια βουβή,
ημιτελής χειρονομία
προς Κάποιον –
προς Οποιονδήποτε.

Ώσπου να χαθεί.
Να παραδοθεί
–ολοκληρωτικά–
στην επικράτεια
του τσιμέντου.