Το παιδί στην αγκαλιά της μητέρας
κοιτά τον άγνωστο κόσμο,

ντυμένο στα μαύρα και γκρίζα.

"Μανούλα γιατί οι άνθρωποι ντύνονται νύχτα;"

..... Οι άνθρωποι έγιναν σκοτεινοί,
σαν συννεφιά ντυμένοι στο εγώ τους, αδιάφοροι,
άχρωμοι και άχαροι, βαδίζουν χαμένοι.

Με σκέψεις που ονειρεύομαι
πλάθω την πραγματικότητα
και τα όνειρά μου γίνονται αληθινά.