Που θα πάνε οι φίλοι μας το βράδυ
που θα βγεις, που θα βγω, που θα βγει
ποιο θα είναι το επόμενο σημάδι
ποια κραυγή, ποιο εγώ, ποιαν αυγή
πόσα χρόνια περπατάμε στο σκοτάδι
στριμωγμένοι σε ξένα κορμιά
πόσα χρόνια αντέχει ετούτο το ρημάδι
τόσος κόσμος και τόση ερημιά

ας είναι
παραμύθι μεγάλο
ας είναι
η φωνή που θα βγάλω
ας είναι
το μεγάλο μας λάθος
κι ας είναι
λάθος οριστικό
κι ας είναι
το καινούργιο μας ψέμα
ας είναι
ότι γράφει το αίμα
ας είναι
το φιλί που σκοτώνει
κι ας είναι
κι ένα μηδενικό

που πηγαίνουν οι μπαμπάδες τα τιμόνια
κι από πίσω οι εαυτοί τους δυο μωρά
που πηγαίνουν οι μαμάδες με τα ψώνια
σ’ ένα τάπερ της ζωής η διαφορά
που θα πάνε τ’ αγόρια – φαντάροι
που θα παν τα κορίτσια – φασόν
περιμένουμε ουρά στο φανάρι
της καινούργιας φρουράς το παρόν

κι ας είναι
παραμύθι μεγάλο
ας είναι
η φωνή που θα βγάλω
ας είναι
το μεγάλο μας λάθος
κι ας είναι
λάθος οριστικό
κι ας είναι
το καινούργιο μας ψέμα
ας είναι
ότι γράφει το αίμα
ας είναι
το φιλί που σκοτώνει
κι ας είναι
κι ένα μηδενικό

Που θα πάνε οι φίλοι μας το βράδυ
που θα βγεις, που θα βγω, που θα βγει
ποιο θα είναι το επόμενο σημάδι
ποια κραυγή, ποιο εγώ, ποιαν αυγή
πόσα χρόνια περπατάμε στο σκοτάδι
στριμωγμένοι σε ξένα κορμιά
πόσα χρόνια αντέχει ετούτο το ρημάδι
τόσος κόσμος και τόση ερημιά