Φεύγουν οι ώρες
Κι ανοίγουν της νύχτας οι πόρτες
Κι είμαι ξανά στο πουθενά
Μες στη βροχή ενός βιολιού ο λυγμός
φέρνει βόλτες
Δες της καρδιάς την ερημιά.

Αχ η αγάπη, γέλιο ή δάκρυ
Λάμψη τρελή, δυο κορμιά, μια φωτιά
Σ’ ένα βαλς της βροχής.

Φεύγει ο καιρός
Κι οι παλιές μου πληγές πώς πονάνε
Σαν κρύες κι άδειες αγκαλιές
Ξέρω ο χρόνος γιατρεύει αυτά που γυρνάνε
Φταίω ή φταις;
Έλα μην κλαις.

Αχ η αγάπη, γέλιο ή δάκρυ
Λάμψη τρελή, δυο κορμιά, μια φωτιά
Σ’ ένα βαλς της βροχής.