Απόψε, σε δρομάκια της σιωπής,
απόψε, σε παγίδες της βροχής,
σε δίχτυα του θυμού της ενοχής
μπερδεύτηκα.

Σωστό ή λάθος, τι να πω;
Το θέμα είναι πως σ’ αγάπησα αγιάτρευτα.
Σωστό ή λάθος, τι να πω;
Κορμί μου, σ’ ήθελα τυφλά και αθεράπευτα,
μα τώρα εσύ εκεί κι εγώ εδώ.

Ο δικός μας δεσμός, ένα φύλλο στα κύματα,
ο δικός μας δεσμός, μίσος κι εγωισμός.
Μα αυτό το φιλί, που κινούσε τα νήματα,
τι κι αν ήταν πληγή, μου ’χει λείψει πολύ.

Περνάω απ’ το σπίτι το κλειστό,
το φως μας στην εξώπορτα σβηστό,
κι αρχίζω στων "γιατί" τον πυρετό
τα κλάματα.