Γι’ αυτό ειδοποιώ εκ των προτέρων,
Ότι μεταξύ εμού και σού – διάστημα!
Ότι τον εαυτό μου κατατάσσω στους φουκαράδες,
Και κατέχω της τιμιότητας το ανάστημα.

Κατ’ απ’ τις ρόδες όλες οι υπερβολές:
Τεράτων, σακάτηδων, καμπούριδων – τους εκούσιους,
Και γι’ αυτό από την στέγη του καμπαναριού
Ανακοινώνω: αγαπώ τους πλούσιους!

Για τη ρίζα τους σάπια και κακοήθεια,
Υπό του χρήματος τη σκέπη,
Για την αμήχανη συνήθεια
Απ’ την τσέπη ξανά στην τσέπη.

Για τη σιγανή παράκληση,
Που εκλαμβάνεται ως ηχηρή βρισιά.
Για την εξουσία που είναι η πεποίθηση,
Γι’ αυτό που για τους άλλους χτίζουν εκκλησιά.

Για τα μυστικά τους που προβάλλονται!
Για τα πάθη τους – μετρητά!
Για τις νύχτες που επιβάλλονται,
(Τα φιλιά που αποσπάνε, είναι προσποιητά!)