Από πού ηα φύγω και πώς να ξεφύγω
από 'κεί που μ' έκλεισες,
σάρκα και ψυχή μου, σα ρούχο στο κορμί μου,
τη σιωπή μου έγκλεισες.

Πιάσανε τόπο πάλι οι νύχτες μου
και οι αδέσποτες οι νύχτες μου,
βρήκαν σ' εσένα την πιο ωραία ανατολή
κι έγιναν τώρα, αχ, αγάπη μου,
όλοι οι πόθοι και τα λάθη μου,
άγιο ξημέρωμα με ένα σου φιλί.

Πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ,
πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ.

Χαμένα χρόνια, άσπρα σαν τα χιόνια
εσύ μου τα ξανάκανες,
μόνο που σ' αγγίζω, νιώθω τι, τι αξίζω,
μου το ξαναθύμησες.

Πήρες στα χέρια σου τη θάλασσα,
εκεί που τη ζωή μου χάλασα
και την ξανάκανες καθάρια γαλανή,
μα ήπιαν τα χείλη σου το δάκρυ μου,
ήξερες πώς να βρεις την άκρη μου
και με ξανάκανες γυναίκα ζωντανή.

Πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ,
πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ. ( χ3 )

Πιάσανε τόπο πάλι οι νύχτες μου
και οι αδέσποτες οι νύχτες μου,
βρήκαν σ' εσένα την πιο ωραία ανατολή.