Κι ενώ
Ασύστολα διαρκώς διαστελλόταν
σαν διάβαινε το κατώφλι
ολόκληρος να χωρέσει
και θερμαινόταν
να μείνει σαν μπει
μέχρι η μονάκριβη να χαράξει αυγή
το κέλυφος αμώμου ημέρας λευκής
ας πάσχισε

δυο λέξεις δεν μπόρεσε
να βγάλει απ’ το πηγάδι
αντάξιες της στιγμής.