Συρμάτινα πλέγματα χαράζουν το μυαλό μου
και ο καιρός γελάει
χαϊδεύει τ’ αστραπόφερτα ποτάμια των ματιών σου
και σε χωριάτικη λινάτσα σε κεντάει.
Στο καφενέ στέκεις Ευρωπαίος
περιπαίζοντας τα χωρατά μου
και στου τρένου τα πολύχρωμα βαγόνια
χάνω τα ίχνη από τα βήματα μου.