Γίναν ουρλιαχτά στη νύχτα
όλες οι φωνές σου που μ’ αγκάλιαζαν,
σβήσαν ξαφνικά οι σκέψεις
όσες παραδείσους μόνο χάραζαν.

Κι όλο προσπαθώ
να σηκώσω το κεφάλι πάλι
δε θα φοβηθώ της καρδιάς
την τρέλα τη μεγάλη.

Πρώτος θα σταθώ, να θυσιαστώ το αίμα μου
ψιχάλες μπρος στο βλέμμα σου.
Πρώτο να με βρει η βροχή αυτή
μήπως και μ’ ανοίξεις την ομπρέλα σου.

Άδειασα τον εαυτό μου
και γυμνός μπρος στον καθρέφτη στάθηκα,
σαν εχθές ήταν που είπες
δε χωράει μια καρδιά σε νάρθηκα.

Στον εγωισμό
δε θ’ αφήσω τώρα τη σκυτάλη
δένω προσευχή, στέρφα γη
να ξανανθίσεις πάλι.

Πρώτος θα σταθώ, να θυσιαστώ το αίμα μου
ψιχάλες μπρος στο βλέμμα σου.
Πρώτο να με βρει η βροχή αυτή
μήπως και μ’ ανοίξεις την ομπρέλα σου.