Μέχρι τα μάτια μου να πάψουνε να βλέπουνε τον ήλιο,
μέχει να βγει κι η τελευταία μου πνοή απ’ το κορμί μου,
μέχρι να βάλω τέρμα στη ζωή μου.

Κλάψε, ουρανέ μου, κλάψε
την αγάπη μου και γράψε
πως εγώ γι’ αυτήν θα σκοτωθώ,
κοίτα πώς κλαίει και το φεγγάρι
γιατί ό,τι είχα το `χει πάρει
και μ’ αφήνει μόνο κι ορφανό.

Μα να τον προδώσω δεν μπορώ
κι ας μου κόωουν την καρδιά στα δυο.

Κλάψε, χωρισμέ μου, κλάψε,
ένα τραγούδι τώρα γράψε,
τον πόνο της ψυχής μου για να πω,
κοίτα πώς κλαίει κι η ερημιά μου
γιατί κοπήκαν τα φτερά μου
κι έγινα αστέρι δίχως ουρανό.

Μα να τον προδώσω δεν μπορώ
κι ας μου κόωουν την καρδιά στα δυο.

Μέχρι να βάλω τέρμα στη ζωή μου.