Στα μάτια μου ο παλιός καημός
ξεχείλισε σαν βρύση
και ψάχνω πάλι να σε βρω
σαν το χαμένο θησαυρό
σ’ ανατολή και δύση.

Ρωτώ ποτάμια που κυλούν
και σύννεφα που τρέχουν
μα αυτά δεν σ’ είδαν πουθενά
και νέα σου δεν έχουν.

Στα στήθια μου η φτωχή καρδιά
δεν έπαψε να κλαίει
και μες του κόσμου τη βουή
η πονεμένη μου φωνή
να ξαναρθείς σου λέει.

Ρωτώ ποτάμια που κυλούν
και σύννεφα που τρέχουν
μα αυτά δεν σ’ είδαν πουθενά
και νέα σου δεν έχουν.