Πάνε τώρα τόσες μέρες που χωρίσαμε
μα η σκέψη σαν τ’ αντίο δεν μ’ αφήσανε.
Σαν παιδί σε είχα πιστέψει
σαν παιδί σ’ είχα λατρέψει
μα τα όνειρα μου έγιναν βροχή.

Πίστευα πως για μένα μόνο ζούσες
κι έλεγα σαν θεό πως μ’ αγαπούσες.
Νόμιζα πως κοντά σου πάντα θα ‘μαι
πίστευα τόσα που δεν τα θυμάμαι.

Έγερνες στην αγκαλιά μου και με φίλαγες
και για μια αγάπη αιώνια μου μίλαγες.
Και μου έκλεινες τα μάτια
και μου έταζες παλάτια
τώρα όμως έχω μείνει μοναχή.

Πίστευα πως για μένα μόνο ζούσες
κι έλεγα σαν θεό πως μ’ αγαπούσες.
Νόμιζα πως κοντά σου πάντα θα ‘μαι
πίστευα τόσα που δεν τα θυμάμαι.