Απλώνει η νύχτα, η σκοτεινή,
τα πέπλα τα σταχτιά της
και έρημη σε μια γωνιά
κλαίει την καταντιά της.

Την γνώρισα σε μια γωνιά,
μέσα στην αμαρτία,
μα ξαφνικά μου έφυγε
χωρίς καμιά αιτία.

Εσήμανε μεσάνυχτα
και στα σβηστά τα φώτα,
κάνει το πεζοδρόμιο,
πουλιέται, όπως πρώτα.