Τι να το κάνω το φιλί του μεσημεριού
εγώ την ράγισα πολύ την καρδιά μου αλλού
εμένα μου έγινε η φωνή, βαποριού καπνός
κι απ’ της ζωής μου την γραμμή
κάτι πήρε φως

ρεφρέν

Εγώ περπάτησα γυμνός, στην ανηφοριά
γιατί τα χέρια που αγαπώ, δεν τα ξέρω πια
για μένα γύρισε ο καιρός, στο στερνό φιλί
στα μάτια νύχτωσε ο καημός και δεν λέει να βγει

Ποιος είπε να `ρθουν μουσικές, στο γιαλό να βγουν
και κάτι νύχτες σαν κι αυτές, σ’ αγαπώ να πουν
ποιος είπε μέσα μου διψώ, σαν πληγή βαθειά
όταν τις νύχτες μου ξυπνώ και σου γνέφω γεια...