Καθώς φεύγει η ζωή απ’ τη μια στην άλλη αυγή
όλα πια αλλάζουν.
Περιβάλλον, άνθρωποι, λέξεις, ήθη κι έθιμα
με του χθες δεν μοιάζουν.

Όσο κι αν αλλάζουνε όλα μας τριγύρω
κάτι μένει άφθαρτο σαν αιθέριο μύρο.
Το βαλσάκι το γλυκό που χαρά μας δίνει
στων στροφών του τη δίνη.

Με βαλσάκι αρχίζομε νιόπαντροι ένα πρωί
την καινούργια μας ζωή.
Στο βαλσάκι κι η γιαγιά νιώθει σαν κοριτσάκι
στο πρώτο της ραντεβουδάκι.

Ένα βαλς είναι η ζωή που γοργά φυλλοροεί
άλλοτε τρελό, γοργό κι άλλοτε πάλι αργό.
Κι όσο υπάρχουν άνθρωποι, όσο κι αν προοδεύουν
πάντοτε βαλς θα χορεύουν.