Γιατί κρατάς κλειστή τη γρίλια
μικρούλα μου νισάφι
και της φωνής μου η κάθε ντρίλια
κάπου μου πάει στράφι.

Γιατί μ’ αφήνεις να πονώ
μες στο στενό το σκοτεινό
αφού με κάθε σου ματιά
λάμπει η νυχτιά η βιολετιά
και το θαμπώνει από φως
των άστρων το χρυσάφι.