Μιανής τσιγγάνας το παιδί
αγάπησε μια μέρα
όμορφη κόρη και γλυκιά
που ‘χε άρχοντα πατέρα.

Μπρος στο φεγγάρι τις νυχτιές
ο νιος για κείνη κλαίει
κι ένα τραγούδι θλιβερό
στη μάνα του της λέει.

Μάνα γιατί με γέννησες
τσιγγάνου να ‘χω αίμα
και μια καρδιά π’ αγάπησα
να μη μου ρίχνει βλέμμα.

Ρίξε μου μάνα τα χαρτιά
και πες μου τι να κάνω
να νιώσει την αγάπη μου,
πριν πέσω και πεθάνω.