Την άλλη μέρα έγλυφα τις λάσπες
που μου κουβάλησες από τους δρόμους
σαν να 'χες έρθει νύχτα κι από μακριά.

Και να 'χες καταλύσει δεν ξέρω πόσα
ζευγάρια σιδερένια παπούτσια ματωμένα
που μόλις σε αντίκρισα, σ' έχασα για πάντα.

Απροφύλαχτη ψυχή μου σε περιμένει
τριγυρισμένη από ρεύματα ερημωμένα
μικρών νησιών που χάθηκαν
στις αλλαγές της γης.