Χέρι τρεμάμενο κυλάει
Πάνω στο σώμα σου
Μες στην ανάγλυφη εικόνα να χαθει
Σ' ότι καινούριο σταματά να μάθει ακόμα
Και μ' ένα τίναγμα να μου το διηγηθεί

Πάνω στα μάτια σου ακουμπάει σιγανά
Για να χαϊδέψει την αιτία της σιωπής
Που επιτρέπει στην ουσία μας να μοιάζει ακόμα
Πιο δυνατή απ την ορμή της αφορμής

Κι είναι η στιγμή που σ' αγαπώ
Έξω από μένα
Κι από τα όνειρα ξεμπλέκω το πρόσωπό σου

Ύστερα να βουλιάξω μέσα στα μαλλιά σου
Και να ακουμπήσω πάνω στις μικρές κορφές
Όπου χαζεύω για ώρες, ώρες που κοιμάσαι
Με τύψεις πάλι που δε σου πα πως με καις

Να σκύψω τέλος πάνω απ το στόμα σαου
Και να ανταλλάξουμε μια ανάσα φανερή
Κι ότι δε σου πα από φόβο μην τ' ακούσω
Χάδι να γίνει και στο σώμα να ειπωθεί

Κι είναι η στιγμή που σ' αγαπώ
Έξω από μένα
Κι από τα όνειρα ξεμπλέκω το πρόσωπό σου