Αναστενάζω για να βγει
το "αχ" απ' την καρδιά μου,
αχ, ίσως περάσει ο καημός
που τρώει τα σωθικά μου.

Είν' ο πόνος μου μεγάλος,
σαν κι αυτόν δεν έχει άλλος.

Δεν έχω μάνα να με δει,
αδέλφια να με κλάψουν,
αχ, ούτε παιδιά και συγγενείς,
για μένα να κοιτάξουν.

Είν' ο πόνος μου μεγάλος,
σαν κι αυτόν δεν έχει άλλος.

Από μικρός στην ξενιτιά,
μονάχος μου γυρίζω,
αχ, ο δόλιος, την κατάντια μου
κοιτάζω και δακρύζω.

Είν' ο πόνος μου μεγάλος,
σαν κι αυτόν δεν έχει άλλος. ( χ2 )