Μην της το πεις της άνοιξης πως είμαι όλος δικός της
και δεν κρατάει το Μυστικό στα κλώνια των ανθών της.
Μην της το πεις της άνοιξης, δε θέλω να το ξέρει
και μαρτυράει το μυστικό πριν µπει το καλοκαίρι.

Μην την κακιώσεις σαν τη δεις και δε σε χαιρετήσει
κι έχει να βρει τα χρώματα τα δέντρα να στολίσει.
Μην την γκρινιάξεις σαν αργεί τις μυρωδιές να φέρει
ξέρει από σένα πιο καλά τί αλήθεια σε συμφέρει.

Μην της το πεις της άνοιξης τον πόθο τον κρυφό µας
θα το φορτώσει στο φτερό φευγάτης χελιδόνας.
Θα το φυτρώσει στων βουνών τις πιο ψηλές ραχούλες
στων λουλουδιών τα πέταλα, στου Μάη τις πεταλούδες.

Μην της το πεις της άνοιξης τα πιο γλυκά µας λόγια
τα κατεβάζει ο ποταμός σα λιώνουνε τα χιόνια.
Μην προδοθείς στα νάζια της γιατί είναι μαρτυριάρα
και θα τα πει στον τζίτζικα που παίζει την κιθάρα.