Χαμένη αγάπη μου παλιά
που σ’ έπνιξε η καταχνιά
μια νύχτα αξημέρωτη
στην έρημη πλατεία.

Την ώρα που ‘χανε χαθεί
κάτι διαβάτες λιγοστοί
τα φώτα ήτανε κλειστά
και η καρδιά μου κρύα.

Χαμένη αγάπη μου παλιά
σε κάποια συνοικία
ακόμη μες στην αντηλιά
κι εγώ στην αγωνία.

Χαμένη αγάπη μου παλιά
στου φεγγαριού τη γειτονιά
στους δρόμους τους απέραντους
σε κάποια συνοικία.

Σε ξαναφέρνω με στο νου
σαν και τ’ αστέρια τ’ ουρανού
και νιώθω δυο φορές χαρά
αγάπη και λατρεία.

Χαμένη αγάπη μου παλιά
σε κάποια συνοικία
ακόμη μες στην αντηλιά
κι εγώ στην αγωνία.