Τη νύχτα που περάσαμε μαζί
την καρατόμησε το φως μιας χαραμάδας
κεντώντας μ’ ακανόνιστο γαζί
σεντόνια που τα πότισε η χλωμάδα

Δε θα τολμήσω πια να κοιμηθώ
κοντά στο σχήμα που το σώμα σου αφήνει
φοβάμαι πως τρελός θα πλανηθώ
και θα νομίσω πως αόρατη έχεις μείνει

Λεπτές κλωστές ανάερος καπνός
απ’ το τσιγάρο που αναβοσβήνει στο τασάκι
το μήνυμα που άφησες και πως να τ’ ακυρώσει
της φυγής σου το σαράκι

Χαράματα κι ο χρόνος σταματά
καθώς αγγίζω το σημάδι που `χεις αφήσει
το βάθος των ονείρων σου κλεφτά
το βλέμμα μου γυρεύει ν’ ακουμπήσει