Τα βήματα ξανά σαν από μόνα τους
με φέραν πάλι εκεί που τότε συναντιόμασταν.
Και η βροχή θαρρείς ειρωνευότανε
την μοίρα που ένωσε εμάς που αγαπιόμασταν.
Αχ η βροχή, αχ η βροχή.

Αδύναμη ήμουν εχτές όσο και σήμερα
και η βροχή αρχίζει πάντα από τα μάτια μου.
Γιατί σ’ αγάπησα και αμέσως σ’ έχασα
σαν την βροχή που φεύγει ανάμεσα από τα δάχτυλα.
Αχ η βροχή, αχ η βροχή.
Αχ η βροχή, αχ η βροχή.

Ποτέ τους φόβους μου εγώ δεν νίκησα
και τις ελπίδες μου εσύ ποτέ δεν έζησες.
Μόνο η βροχή μπορεί ίδια πάντοτε
πλυμένες νότες να σφυρίζει για ότι έχασες
Αχ η βροχή, αχ η βροχή.
Αχ η βροχή, αχ η βροχή.

Τα βήματα ξανά σαν από μόνα τους
με φέραν πάλι εκεί που συναντιόμασταν.
Και η βροχή μου ξαναπήρε δάκρυα για μας τους δύο
που τόσο λίγο αγαπιόμασταν.
Αχ η βροχή, αχ η βροχή.
Αχ η βροχή, αχ η βροχή.
Αχ η βροχή, αχ η βροχή.
Αχ η βροχή, αχ η βροχή.