Η χώρα των δακρύων είναι ένα αστέρι
κοιμάται στην παλάμη τ’ ουρανού.
Σου χάρισα γαλάζιο περιστέρι
μα ήρθε η στιγμή του χωρισμού.

Έξι και πέντε έντεκα
τρία και δυο πέντε
επτά και πέντε δώδεκα
και τρία δεκαπέντε.

Η χώρα των δακρύων είναι ένα αστέρι
μιλάει με τ’ αεράκι την αυγή.
Θυμάμαι το δικό μας καλοκαίρι
θυμάμαι τη δική μας την αυγή.

Έξι και πέντε έντεκα
τρία και δυο πέντε
επτά και πέντε δώδεκα
και τρία δεκαπέντε.

Η χώρα των δακρύων είναι ένα αστέρι
που ντύνει με λουλούδια τη ζωή.
Για σένα κλαίω το μεσημέρι
για σένα τραγουδάω το πρωί.

Έξι και πέντε έντεκα
τρία και δυο πέντε
επτά και πέντε δώδεκα
και τρία δεκαπέντε.