Χαμένο παραμύθι
στης θάλασσας τα βύθη κρυμμένος θησαυρός.
Θυμάμαι μου μιλούσες
στο αναμμένο τζάκι καθόμαστε εμπρός.

Κι αν έπεφτε η βροχή
στο σκότος το βαθύ τι να διακρίνω.
Μα ξημερώνει πάλι
και ότι σου ‘χω πάρει πίσω στο δίνω.

Μη λυπηθείς παιδί μου
τη νύχτα την ψυχή μου σου ‘δωσα η τρελή.
Την παίρνω πάλι πίσω
ίσως να μη γυρίσω με τύφλωσε η αυγή.

Κι αν έπεφτε η βροχή
στο σκότος το βαθύ τι να διακρίνω.
Μα ξημερώνει πάλι
και ότι σου ‘χω πάρει πίσω στο δίνω.