Εγώ είμαι μόνος μου,
εγώ κι ο πόνος μου
άπονη ζωή, νύχτα
που δεν έχει πια πρωί.

Το ξέρω σ’ έχασα
μα δεν σε ξέχασα
σ’ έχω εδώ μπροστά
κι αν τα μάτια μου είναι κλειστά.

Σ' ένα ουίσκι ο καθένας βρίσκει,
ο καθένας βρίσκει μια παρηγοριά.
Αν με ζαλίσει θα ‘ναι κάποια λύση
θα ‘ναι μια λύση μια παρηγοριά.

Παραπατήματα,
χαμένα βήματα
κι η ανηφοριά
γίνεται ακόμα πιο βαριά.

Κι αν βγήκαν ψεύτικα
τα όσα σκέφτηκα
αχ, δεν έχω καιρό
όνειρα καινούρια πια να βρω.

Σ' ένα ουίσκι ο καθένας βρίσκει,
ο καθένας βρίσκει μια παρηγοριά.
Αν με ζαλίσει θα ‘ναι κάποια λύση
θα ‘ναι μια λύση μια παρηγοριά.