Κάθε πρωί γέμιζε ο σταθμός
με φωνές
κόσμος πολύς, ξένος, μακρινός
στις γωνιές.

Θυμήσου κι εσύ
λόγια που ‘χες πει στην αρχή.

Τ’ όνειρο λιώνει όπως το χιόνι
θέλω να θυμηθείς,
τ’ όνειρο λιώνει όπως το χιόνι
μα καρτερώ να ‘ρθεις.

Κάποιο πρωί άδειασε ο σταθμός
κι ήταν βροχή
φεύγεις εσύ κι άδειασε μαζί
κι η ψυχή.

Θυμήσου κι εσύ
λόγια που ‘χες πει στην αρχή.

Τ’ όνειρο λιώνει όπως το χιόνι
θέλω να θυμηθείς,
τ’ όνειρο λιώνει όπως το χιόνι
μα καρτερώ να ‘ρθεις.