Δεν γνώριζε η κακόμοιρη η ερημιά,
την ερημιά της,
μα ένας αλήτης άνεμος
της χάιδεψε τα αυτιά
γέμισε δάκρυα πολλά, τότε η αγκαλιά της

Λίμνες, ποτάμια, θάλασσες βουνά,
γέλια, τραγούδια, κλάματα, παιδιά.

Πουλιά παντού μαρτύρησαν
αυτόν τον έρωτά της
και ότι από εκείνον το λυγμό
γεννήθηκε η χαρά.
Μα από τότε ο έρωτας στην μνήμη του κρατά
τον πόνο αυτό και όλο τον τραγουδά

Λίμνες, ποτάμια, θάλασσες βουνά,
γέλια, τραγούδια, κλάματα, παιδιά.

Έβαλε ο αγέρας στα σπλάχνα της φωτιά
μέσα από τον πόνο γεννήθηκε η χαρά.