Ήμουν παιδί, ήμουν μικρή δεν ήξερα από αγάπη
σαν το νερό το καθαρό που σε πηγές κυλά.
Ήρθες εσύ στο δρόμο μου έκανα τόσα λάθη
και σαν γυρνώ και με κοιτώ είμαι μια άλλη πια.

Είμαι άλλη πια δεν είμαι εγώ
παιδί από μας τους δυο είμαι πλασμένο.
Είμαι άλλη πια δεν είμαι εγώ
κερί για σένα πάντα αναμμένο.

Δεν είμαι εγώ, πώς άλλαξα και πάντα είναι νύχτα
και κάθε μου ξημέρωμα είναι μια σκοτεινιά.
Μπορεί να κλείνει η πληγή μα θα ’χω το σημάδι
το καίω το βιβλίο μας και είμαι άλλη πια.

Είμαι άλλη πια δεν είμαι εγώ
παιδί από μας τους δυο είμαι πλασμένο.
Είμαι άλλη πια δεν είμαι εγώ
κερί για σένα πάντα αναμμένο.