Σαν πυρετός μες στης νύχτας το σώμα
κάθε βραδιά στη φωτιά σου μ’ αρπάζεις
σε συναντώ πάνω στ’ άδειο μου στρώμα
και ξαφνικά σβήνεις και σκοτεινιάζεις

Αχ και να `ρχόσουν μια φορά
στα φανερά στ’ αληθινά
μαύρα τα μάτια και η καρδιά
στα μάτια σου να δουν ξανά

Αχ και να `ρχόσουν μια φορά
ένα τσιγάρο μια αγκαλιά
για πάντα ας χαθείς μετά, σαν σκιά
που δεν αντέχει να αγαπά

Πόσες φορές έχω ζήσει το ψέμα
πως είσαι εδώ, μου γελάς και μ’ αγγίζεις
και πριν προλάβει να αστράψει το βλέμμα
μες στο πλαστό είδωλό σου ξεφτίζεις