Έπιασα κουβεντολόι με την ψεύτρα τη ζωή:
είμαι στο στερνό τ’ αγώι
μες στο σκοτεινό κατώι
που μου βγαίνει κι η ψυχή.

Τι να μου αποκριθείς,
που τις πιότερες φορές
πλάγιασα με συμφορές;
Βρε ζωή, σαν τα χαλάς,
καταντάς μπελάς.
Βρε ζωή, σαν τα χαλάς,
καταντάς μπελάς.

Ούτε ένα ξερό κομμάτι δε μου έδωσες ψωμί.
Μ’ είχες μόνο γι’ αγωγιάτη
και μου φόρτωνες στην πλάτη
του καθένα την οργή.

Τι να μου αποκριθείς,
που τις πιότερες φορές
πλάγιασα με συμφορές;
Βρε ζωή, σαν τα χαλάς,
καταντάς μπελάς.
Βρε ζωή, σαν τα χαλάς,
καταντάς μπελάς.