Να λύσω το φρένο, να φύγει το τρένο στην έρημο
η κλεψύδρα αδειάζει, ένας λύκος ουρλιάζει στην πανσέληνο.
Με ένα βέλος στην καρδιά με έναν αναστεναγμό
ένας ένας φύγανε όλοι κι ο τελευταίος είμαι εγώ.
Τι στα αλήθεια αναζητώ στο πολύχρωμο σκοτάδι,
την φωνή μου ακούω μέσα από ένα πηγάδι

Δεν είμαι ‘γω μέσα σε αυτόν τον καθρέφτη
δεν είμαι εγώ.
Στον ουρανό είδα ένα αστέρι να πέφτει
γρήγορα η μέρα θα έρθει.

Να κόψω τα σύρματα να σβήσω τις γραφές
το άπιαστο αύριο, το μάταιο χθες
είναι τώρα ή ποτέ, δε χωράει παράταση
ήταν μια φάρσα η ιστορία, ένα φιάσκο η παράσταση.

Ήρωες ηττημένοι καταραμένοι ποιητές
ζουν με αυτό που απομένει, ζουν μετρώντας τις πληγές
θέλω να σπάσω τις μορφές να βρεθώ στον πυρήνα
να βρω ποιος κρύβεται επιτέλους πίσω απ´ την κουρτίνα.

Δεν είμαι ‘γω μέσα σε αυτόν τον καθρέφτη
δεν είμαι εγώ.
Στον ουρανό είδα ένα αστέρι να πέφτει
γρήγορα η μέρα θα έρθει.