Ποτέ δεν κέρδισα σε τίποτα σου λέω
δεν είχα τύχη ούτε σθένος και πυγμή
ένα σεργιάνι η ζωή που παραπαίω
κι ένας μεσαίωνας η κάθε μου στιγμή.

Ποτέ δε γνώρισα κανέναν σαν κι εμένα
τόσο πολύ τον θάνατο να λαχταρά
χίλια κεριά τα βάσανά μου αναμμένα
κι εγώ στου φεγγαριού τη σκοτεινή πλευρά.

Ρεφρέν…….
Δε θέλει δύναμη να με εξοντώσεις
δεν θέλει τρόπο και πανούργα τεχνική
δέσε τα μάτια μου πριν με σκοτώσεις
και ύστερα ρίξε μια βολή χαριστική.

Ποτέ δεν έπαψα από παιδί να κλαίω
κανείς δε μου `δειξε αγάπη και στοργή
μόνο παράπονο και δράμα κορυφαίο
ήταν του όχλου η κοινή κατακραυγή.

Ποτέ κανένας δε μου έδειξε το δρόμο
στα μεσοπέλαγα μου κόψαν τα φτερά
έγινα έρμαιο στου άνθρωπου τον νόμο
άδειο φορτίο από ελπίδα και χαρά.

Δε θέλει δύναμη να με εξοντώσεις...