Διπλώνομαι στου κρεβατιού την άκρη
το μαξιλάρι παίρνω αγκαλιά
και περιμένω τη μορφή σου να ‘ρθει
για να μου φύγει η μοναξιά.

Τυλίγω στο κορμί μου τα σεντόνια
κι αισθάνομαι ένα χάδι ερωτικό
που έχει τη δική σου την κολόνια
έφυγες κι όμως είσαι εδώ.

Έκσταση, μου λείπεις δεν αντέχω
έκσταση για σένα μόνο ζω.
Έκσταση, πόσο ανάγκη σ’ έχω
σε φέρνω με τη φαντασία μου εδώ.

Ο έρωτας σου μοιάζει καταιγίδα
μαζί σου μόνο εγώ θα λυτρωθώ
και πέφτω στη δική σου την παγίδα
στη σκέψη ότι θα σε δω.

Έκσταση, μου λείπεις δεν αντέχω
έκσταση για σένα μόνο ζω.
Έκσταση, πόσο ανάγκη σ’ έχω
σε φέρνω με τη φαντασία μου εδώ.