Στα βαθιά μπάζει η βάρκα μου νερά
μια στεριά δεν βλέπω τώρα πουθενά.
Που τραβάω τόσα χρόνια κολυμπάω
ώσπου κάποια μέρα στο λέω θα πνιγώ.

Κάθε μέρα ζω την ίδια ιστορία
στην οθόνη η σε μια βαρετή ταινία.
Με θυμώνεις, κάθε μέρα με σκοτώνεις
ώσπου κάποια μέρα θα εξαφανιστώ.

Στο λιμάνι θα ‘μαι πλοίο ρημαγμένο
στη σκιά σου αιώνια κοιμισμένο.
Και τη δόξα σου θα έχω ξεπεράσει
όταν μαζί σου βυθιστώ.

Ποιος μπορεί να μου πει που είναι ο πάτος
τρύπια χώρα ο χαρακτήρας σου ο σκάρτος.
Με τραβάει τόσο χρόνια με κυνηγάει
ώσπου κάποια μέρα στο λέω θα τιναχτώ.

Για το μέλλον όμως πως να ξεκινήσω
δεν το κατάλαβες πως φτάσαμε ως εδώ.
Εσύ κοιτάζοντας παλιές φωτογραφίες
κι εγώ αν έχουμε αύριο εδώ.

Στα βαθιά μπάζει η βάρκα μου νερά
μια στεριά δεν βλέπω τώρα πουθενά.