Και ποια είσαι να γκρεμίσεις
κάθε μου ιδανικό.
Και ποια είσαι που θα μείνω,
να πεθάνω, να χαθώ.

Και χαλάσματα αφήνω,
μια ζωή κομμάτια,
το ποτήρι σου το πίνω
με κλειστά τα μάτια.

Δε γυρίζω πάλι πίσω
ότι τώρα και να λες,
τα χαλάσματα αντικρίζω
και εσένανε να κλαις.

Και χαλάσματα αφήνω,
μια ζωή κομμάτια,
το ποτήρι σου το πίνω
με κλειστά τα μάτια.