Σάββατο βράδυ στο άδειο σπίτι
νιώθω μια θλίψη, κάτι μου λείπει.
Στους δρόμους γέλια, φωνές και ήχοι,
μα εμένα πνίγουν τέσσερις τοίχοι.

Βαρέθηκα να ζω χωρίς αγάπη
η μοναξιά να φέρνει πίκρα, δάκρυ.
Κουράστηκα στο σπίτι όταν γυρίζω
το άδειο το κρεβάτι ν’ αντικρίζω.

Σάββατο βράδυ ο καημός μου
έγινε φίλος και αδελφός μου.
Στο νου μου ήρθαν οι αναμνήσεις,
αχ να γινότανε να γυρίσεις.

Βαρέθηκα να ζω χωρίς αγάπη
η μοναξιά να φέρνει πίκρα, δάκρυ.
Κουράστηκα στο σπίτι όταν γυρίζω
το άδειο το κρεβάτι ν’ αντικρίζω.