Πάλι βγήκε ο φεγγάρι
κι ο καημός μεγάλωσε
και το άδειο μαξιλάρι
που ‘φυγες με μάλωσε.

Θα σου τηλεφωνήσω
απόψε τα χαράματα,
φωνή δεν θ’ ακούς
μόνο λυγμούς και κλάματα.

Πάντα σπίτι μου γυρνάω
τ’ άγρια χαράματα
στα σκαλιά παραπατάω
δεν βλέπω από τα δάκρυα.

Θα σου τηλεφωνήσω
απόψε τα χαράματα,
φωνή δεν θ’ ακούς
μόνο λυγμούς και κλάματα.