Είσαι στο μυαλό μου κάθε ώρα, κάθε μέρα,
είσαι στο μυαλό μου και δε βγαίνεις από εκεί.
Μα πιο πολύ τις νύχτες μ’ αρρωσταίνεις, δεν κοιμάμαι,
πίνω και καπνίζω μέχρι το πρωί.

Πιο πολύ τις νύχτες με πονάς
σκέφτομαι τι κάνεις, που γυρνάς.
Που κοιμάσαι τώρα, που ξυπνάς
αν έρχονται στιγμές που με ζητάς.

Είσαι στο μυαλό μου κι έχω φτάσει ως την τρέλα
είσαι στο μυαλό μου και δεν βγαίνεις από εκεί.
Μα πιο πολύ τις νύχτες μ’ αρρωσταίνεις, σε θυμάμαι,
σβήνουνε τα φώτα μα η ανάμνηση σου ζει.

Πιο πολύ τις νύχτες με πονάς
σκέφτομαι τι κάνεις, που γυρνάς.
Που κοιμάσαι τώρα, που ξυπνάς
αν έρχονται στιγμές που με ζητάς.