Μ’ ένα ζεϊμπέκικο θ’ ανοίξω τη βραδιά
και μ’ ένα δάκρυ όπως πάντα θα την κλείσω.
Κι όσο θα είσαι από μένα μακριά
στο άδειο σπίτι μας δε θέλω να γυρίσω.

Άλλη μια νύχτα η μοναξιά
θα ‘ρθει να μ’ αγκαλιάσει,
να μου θυμίσει τα παλιά
μαζί μου να γελάσει.

Ψάχνω μια διέξοδο να βρω
την τρέλα ν’ αποφύγω
κι όσο εσύ δεν είσαι εδώ
στα ίδια καταλήγω.

Μ’ ένα ζεϊμπέκικο θ’ ανοίξω τη βραδιά
και μ’ ένα δάκρυ όπως πάντα θα την κλείσω.
Κι όσο θα είσαι από μένα μακριά
στο άδειο σπίτι μας δε θέλω να γυρίσω.

Άλλη μια νύχτα η μοναξιά
θα ‘ρθει να μ’ αγκαλιάσει,
να με κοιτάξεις ειρωνικά
στην τρέλα να με φτάσει.

Ψάχνω μια διέξοδο να βρω
μα δεν τα καταφέρνω
στο μεθυσμένο μου μυαλό
εσένα πάλι φέρνω.

Μ’ ένα ζεϊμπέκικο θ’ ανοίξω τη βραδιά
και μ’ ένα δάκρυ όπως πάντα θα την κλείσω.
Κι όσο θα είσαι από μένα μακριά
στο άδειο σπίτι μας δε θέλω να γυρίσω.