Δε θ’ απομείνει
ούτ’ ένας στίχος
μια λέξη
ελάχιστο ένα ίχνος
στην κινούμενη άμμο

υμνώ λοιπόν το φως
μπροστά στην προαιώνια νύχτα
γιορτάζω
το δευτερόλεπτο της ύπαρξης
γράφοντας δακρυσμένα ποιήματα

κάθε βιβλίο μου
στην άβυσσο του τίποτα
είναι ένα πείσμα
μια περηφάνια

μια χειραψία με τη ματαιότητα
και το ανεξιχνίαστο μέλλον.