|
Στίχοι: Βίκυ Βουρνά
Μουσική: Δαμιανός Πάντας
Του νου τα μαύρα σύννεφα
και της καρδιάς το κρύο,
σπάσανε τα αισθήματα
με χώρισαν στα δυο.
Άδειος ο χρόνος να κυλά
κι εγώ να τον χαζεύω,
άχρωμη η μέρα να περνά
ξανά δεν το παλεύω.
Περνά η ζωή, δεν πιάνεται,
και πώς να τη μαζέψεις…
Όνειρο που χάνεται,
και πώς να επιστρέψεις…
Τώρα πλήρης παραίτηση
στο πουθενά η ψυχή,
δίχως καμιά απαίτηση
στο απόλυτο, δειλή.
Και πάλι παρατηρητής
είμαι του εαυτού μου,
γίνομαι μόνιμα κριτής
του ένοχου μυαλού μου.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 814 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|