Ώρες, όπως οι αραμπάδες του παλιού καιρού,
αφήνονται να σέρνονται στων ρολογιών τους δείχτες.
Άδειες ως το βράδυ
σ’ άδειους δρόμους βραδιασμένους λαϊκών συνοικιών
που υποβαθμίστηκαν κι αδιαφορούν
οι δήμοι να φωτίσουν.

Όσοι τις κατοικούσανε μετώκησαν μετά,
σ’ άλλες κεντρικότερες πολυκατοικημένες
στις λεγόμενες απάνω γειτονιές.

Ώρες κάρα γερασμένα
άλλοτε mondaines μάλλον demi–mondaines
του "ό,τι προλάβουν και προφτάσουν" ώρες.

Τίποτα δεν πρόλαβαν.
Ψίχουλα προφτάσανε
κι άδειες αδειάζουν τ’ άδειο τους
Υδρίες Δαναΐδες
σ’ άλλες κατ’ εικόνα τους κι ομοίωση
επόμενες
απ’ άλογα ψωριάρικα συρόμενες
δείχτες, λεπτοδείχτες, ψωροδείχτες
απ’ το πρωί ως το βράδυ

Ώρες ημερών που ξημερώνουν
χωρίς να ξέρουν γιατί, για ποιο –
για ποιο σκοπό –
και πώς ξαναξημέρωσαν...

Αν βεβαίως ξημερώνουνε... αν...