Ξαφνιαστήκαμε όλοι από τα χρέη

που είχαν συσωρευτεί τόσα χρόνια

τόσοι ξεροί καημοί τόσα δάκρυα-



κλαδιά κι ούτε μια μέλισσα τόσες

οδύνες τοκετού τόσο υψηλός τόκος

κι ούτε μια γέννα πέρασε κι από `δω



η καλοσύνη αλλά δεν είδε τίποτα γιατί

κοιμόταν ύπνο βαθύ γιατί η πίκρα δεν

μεσολάβησε στον πανδαμάτορα καιρό



τώρα το παρελθόν πλησιάζει πάνοπλο

και πανούργο κρατώντας γραμμάτια

βουτυγμένα στο σάλιο της απληστίας.